sudan çıkmış balık

Kış geldiğinden beri bende bi depresyonlar, bi asosyalliğin dibine vurmalar, bi salak salak dizi izleyip ağlamalarrr. Enteresan enteresan ruh halleri. Ben ki cıvıl cıvıl hayat dolu bi insanım. Ota boka herşeye gülebilen bi yapım var. Ama yok bu ara malak gibi yaşıyorum. Odamdan pek nadir kafamı çıkarıyorum. Oda temel ihtiyaçlarımı gidermek için. Ev arkadaşlarım arada bi çürümüyüm diye odayı havalandırıyorlar falan da o sayede hayatta kalıyorum. 

Noluyo lan bana böyle derken fark ettim ki;bunlar hep ayrılık tripleri. 3 yıllık dışarıdan mükemmel gözüken ilişkimi, ben seni artık sevmiyorum yea diye bitirdim. Evet ben olsam bende kendi gözlerimi oyar, gelinlik giydirip çalılıklara atardım kendimi. Ama napıyım kalın kafalıyım anlayamamışım bu zamana kadar. Eee anladıktan sonra da sevmediğin birinin yanında olmaya gerek yok dedim ve bitirdim. 

Çok melankolik bi insan değilim. Ruhsuzum biraz kabul ediyorum. Hatta arkadaşlarım öküz falan da dio ama neden dedikleri konusunda pek bi fikrim yok. Herkes salya sümük ağlamamı bekliyo galiba :) Yine de öyle bitirdim demekle olmuyo bu işler Sen sen ol zekayicim (senin adın bundan sonra zekayi tamam mı :) aşırı kontrolcü insanlardan kaçabildiğin kadar uzağa kaç. Dur sen yapma kırarsan, aman dur sen beceremezsin. Yemek yedin mi ? Ye bak. Adamı duyanda 25 kiloyım filan sanıcak, dünyaları yemişim ben daha ne yicem yaa!! Dur sen bulamazsın orayı şimdi ben götürüyüm seni. Alışverişi ben yaparım, yorulursun sen falan filan diye uzar liste. Okuyunca ayyyy ne güzel diye hiç ayırmaa öle ağzını. Hiç de güzel olmuo işte. Başta çok güzel, ayyy beni ne kadar çok düşünüo, koruyo, kolluyo dediğin adamın bu hareketleri bi süre sonra batmaya başlıyo gözüne. Herşeyden bi husursuzluk, herşeyden bi kavga çıkarabiliyosun. Sonra sen değiştinler falanlar filanlar.. 

Böyle bi ilişkide ayrılık en beteri. Kendini sudan çıkmış balık gibi hissediyosun bi defa. herşey sana uzak, her şey sana yabancı. Ya şunu nasıl yapıyoduk, bu nasıldı diye arkadaşlarını aramaya başlıyosun. Tabi adamın kıskançlık krizleri sayesinde arkadaşın kaldıysa çevrende. O kadar zor ki yeni bi düzen kurmak, yeniden öğrenmek unuttuğun şeyleri. Ama kararlıysan, eminsen verdiğin karardan arkana bakmadan devam etmek lazım. Çünkü döndüğünde; hiç bi şey daha güzel olmayacak. Hiç bi şey hatırladığın gibi kalmayacak. En iyisi güzel hatırlamak. Derin bi nefes alıp yeni hayatına merhaba demek :)

Not: melankolik ilk ve tek yazım olur ins :) öptüümm :*